جسمی مرمر حلقه زولفلری قارا
اونو گؤرن مجنون اولار آوارا
هؤروب ساچلارینی سالیب قاطارا
دوزوب تئله ، هم قوتازا بنؤوشه
یاشی اون سککیزه یئنی جه یئتمیش
گؤزللیکده تامام خلقی مات ائتمیش
گشته چیخمیش یار گلدیین ائشیتمیش
داغا سالیب بیر آوازا بنؤوشه
زلفون آچیب آغ قوللارین چیرماسین
ائله گزسین ، اونو رقیب گؤرمه سین
اغیار ایله چیخیب سئیره ، درمه سین
لایق اولماز انلامازسا بنؤوشه
سن ساللانیب قاباغیمدان گئده نده
هرگز قالماز صبر و اختیار منده
واقف زلف لرینی تعریف ائده نده
گرک دیر کی اول یازا بنؤوشه
یک زیبای گلرخ لاله گون و گیسو تر
به گشت آمده ، بچیند گل بنفشه
دسته دسته بر غبغبش چیده
برازنده آن شاهباز شده بنفشه
پوستش مرمر ، زلف سیاهش حلقه
هر مجنونی با دیدنش می شود آواره
بافته گیسوان را ردیف کرده
هم بر زلف و هم گیسویش بنشه
تازه هیجده سالش شده این گلرخ
زیبائیش همه را حیران کرده
به گشت آمده و خبر امدن یار را شنیده
آوازی سر داده د رکوه بنفشه
زلف باز کرده ، بازوها را بالا زده
کاری کند رقیب او را نبیند
همراه بیگانه نباشد ، نچیند
لایق هر ناکسی نیست بنفشه
وقتی با ناز از کنارم رد می شوی
صبر و اختیار از کفم می رود
واقف زلفت را که تعریف می کند
باید اول بنویسد بنفشه